Sen… Başıma gelen en güzel şey…
Sen… Tüm yüreğimle, tüm hücrelerimle sevdiğim…
Sen… Hayatımın ilham kaynağı…
Sen… Yüreğimin vazgeçilmezi, “arkadaş”tan,“dost”tan öte… “her şey”im…
Bir “nefes” kadar yakınsın bana…
Bir “hasret” kadar uzak…
Bir “kar” kadar sevgi dolusun bana…
Bir “yağmur” kadar huzur verici…
Bir “beyaz” kadar güzelliklerle sırlısın…
Bir “siyah” kadar koruyucu…
Bir “ateş” kadar sıcaksın bana…
Bir “su” kadar yürek soğutucu…
Hayatımdaki tüm şeylere dair her şeysin, her şeyim…
Vazgeçemediğim, vazgeçemeyeceğim, “vazgeçilmez”im…
Kelimelere sığdıramıyorum seni, hayatıma sığdıramadıktan sonra…
Seni anlatmaksa, hiç kolay değil…
Bazen bir omuzsun, en rahat dayanabileceğim…
Bazen bir yüreksin, kuytu köşede kalsam bile her an orda olacağım…
Bazen bir yuvasın, ne olursa olsun, yüreğinde konaklayabileceğim…
Bazen bir meleksin, en zor günlerimde o meleğe sığınıp, ağlayabileceğim…
Bilirsin benim gözlerime ne kadar değer verdiğimi… Bak onlara, orda SEN varsın ve
her zaman da SEN olacaksın…
Her zamanki gibi bak onlara, umut dolu, sevgi dolu, öpücük dolu…
Bak ki; bu gözler onları görünce, bir kez daha anlasın,
SENİN BENİM BAŞIMA GELEN EN GÜZEL ŞEY OLDUĞUNU…